Σήμερα εδώ στη μικρή μας γιορτή θα ακούσουμε τέσσερις φωνές.
Μια φωνή από μια σοφίτα στο Άμστερνταμ πριν από ογδόντα και περισσότερα χρόνια. Η φωνή της Άννας Φράνκ.
Μια φωνή από τη Σύρο, την εποχή της Κατοχής, τότε που το νησί λύγισε από την πείνα και την εξαθλίωση, όσο λίγα μέρη στην Ελλάδα. Η φωνή της Μαρίας.
Μια φωνή από το Σουδάν, στη φτωχικό Αφρική…Εκεί που χρόνια τώρα ένας εμφύλιος πόλεμος οδηγεί χιλιάδες ανθρώπους σε θάνατο και σε χιλιάδες παιδιά τους λείπουν τόσα πολλά πράγματα.. Η φωνή της Ναφίσα.
Και μια φωνή από την Παλαιστίνη, σήμερα, όπου ένα παιδί γράφει για βόμβες και σπίτια που γίνονται σκόνη, για νύχτες άγρυπνες, μέρες μέσα στο φόβο, για φίλους που δεν πρόλαβαν να πουν “τα λέμε αύριο”—και για τη λαχτάρα να υπάρξει αυτό το “αύριο”. Η φωνή της Χιντ.
4 παιδιά. Τέσσερις καθημερινότητες που μοιάζουν μακρινές—κι όμως, αν ανοίξεις ένα τετράδιο, αν κλείσεις για λίγο τα μάτια, θα δεις πως οι σκέψεις τους συναντιούνται.
Κι αν αλλάξεις μόνο την ημερομηνία πάνω στη σελίδα, οι λέξεις μένουν οι ίδιες: «Φοβάμαι.» «Πεινάω» «Ελπίζω.» «Θέλω να ξαναδώ τους φίλους μου» «Θέλω να ζήσω.»
Η Άννα Φρανκ έγραψε για να αντέξει, για να βάλει τάξη στον κόσμο της όταν ο έξω κόσμος γκρεμιζόταν. Ένα παιδί στη Σύρο, τότε, μπορούσε να γράψει το ίδιο: για την πείνα, για το σκοτάδι, για την αγωνία. Ένα παιδί στο Σουδάν ψάχνει να βρει ένα ανοιχτό παράθυρο να δει τον ουρανό και έναν Θεό να το παρηγορήσει. Ένα παιδί στην Παλαιστίνη, σήμερα, μπορεί να μιλήσει για το δικαίωμα να ονειρεύεται ένα αύριο.
Αναζητούμε το κοινό βίωμα που ενώνει τα παιδιά παντού και πάντα: την ανάγκη για ασφάλεια, για τροφή, για φίλους, για σχολείο, για παιχνίδι, για μια αγκαλιά, για λέξεις που να χωράνε την καρδιά τους.
Φωτογραφίες: Γιορτή 28ης Οκτωβρίου 2025
η γιορτή πραγματοποιήθηκε στις 27/10/2025